با انواع وب کم و دوربین کنفرانس آشنا شوید

دوربین ویدئو کنفرانس یا وب کم ابزارهای خاصی هستند که برای استفاده در جلسات ویدئو کنفرانس طراحی شده اند.
دو دسته بندی اصلی برای دوربین های ویدئویی وجود دارد: دوربین های مصرفی و دوربین‌های حرفه‌ای. اولین دسته بندی برای ضبط تصاویر غیر حرفه ای طراحی شده و دوربین های وب نیز در همین دسته بندی قرار می‌گیرند. اما دسته بندی دوم در ویدئو کنفرانس و فرایند ساخت فیلم یا در تلویزیون مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع رزولوشن و کیفیت:

۴ رزولوشن اصلی در سیستم های سخت افزاری ویدئو کنفرانس وجود دارد که عبارتند از:

(CIF (352×288
(4SIF (704×576
(HD (HighDefinition – 1280×720
(FullHD (1920×1080

سیستم‌های نرم‌افزاری ویدئو کنفرانس از رزولوشن های QVGA (320×240) و VGA (640×480)استفاده می کنند.QVGA ، CIF, VGA و 4CIF را می توان به عنوان رزولوشن های نسبتاً مشابه در نظر گرفت. اولین حالت از رزولوشن ماتریس دیجیتالی همانطور که در وب کم ها مورد استفاده قرار می گیرد؛ برگرفته شده و تاریخچه آخرین مورد نیز بر مبنای استاندارد های سیگنال ویدئویی تلویزیونی (PAL و NTSC) مطرح شده است.

در سال های اخیر، تجهیزات ویدئو کنفرانس که رزولوشن بسیار بالایی داشتند و تصاویر واقعی تری را منتقل می کردند؛ به صورت HD و سپس فول HD به تدریج وارد بازار شدند. البته ارسال تصاویر ویدئویی با کیفیت HD باید بسیار سریع تر انجام شود و فقط دستگاه هایی که اسکرین رزولوشن آن ها کمتر از 1280×720 پیکسل نباشد می توانند تصاویر ویدئویی باکیفیت HD را پخش کنند.

وبکم

دوربین های ویدئو کنفرانس HD

چند نوع دوربین ویدئو کنفرانس مختلف وجود دارد که شامل دوربین های PTZ حرفه ای با سه درجه آزادی، دوربین های وب و دوربین های IP می شود. تمام انواع دوربین ها می توانند به صورت دستگاه‌های مستقل و یا همراه با تجهیزات میزبان دیگری مانند تلفن همراه، لپ‌تاپ، تلفن های هوشمند، ویدئو فون یا ویدئو کنفرانس و غیره کار کنند.

دوربین های (PTZ (Pan-Tilt-Zoom

منطقی ترین انتخاب برای ویدئو کنفرانس در اتاق های جلسات به نظر می رسند و در زمانی که کیفیت تصویر بالا در هر شرایطی مورد نیاز باشد بهترین کاربرد را دارند. این دوربین ها تصاویر را فشرده نمی‌کنند و آن را به یک ترمینال ویدئو کنفرانس یا کارت گیرنده بدون هیچ گونه تأخیری منتقل خواهند کرد. این دوربین ها همچنین خاصیت گردش دارند که آن ها را قادر می سازد دوربین را در جهت فردی که در حال سخنرانی است در طول ویدئوکنفرانس بچرخانند. تنها عیب دوربین‌های PTZ، قیمت بالای آن هاست است که البته به علت تنوع بسیار زیادی که دارند قابل کنترل است. دوربین‌های PTZ را می توان توسط کنترل های از راه دور یا با یک پنل کنترلی خاص توسط یک جوی استیک به صورت مجازی کنترل کرد. دوربین‌های PTZ می‌توانند موقعیت های از پیش تعیین شده مختلف را ذخیره کرده و در کسری از ثانیه روی آن ها تمرکز کنند و یا به طور خودکار روی فرد سخنگو از طریق میکروفون های تعیین جهت زوم کنند.

وب کم

وب کم ها دستگاه های هستند که وظیفه اصلی آن ها ضبط تصاویر در زمان واقعی و انتقال آن از طریق اینترنت است. چنین دوربین هایی می توانند از طریق پورت usb یک کامپیوتر متصل شده و یا داخل کیس کامپیوتر تعبیه شده باشند. این نوع دوربین ها برای کنفرانس های ویدئویی شخصی بسیار مناسب هستند. مهمترین مزیت دوربین های وب، هزینه کم، اندازه کوچک و سیگنال های بیشتر دیجیتالیزه شده آن ها در خروجی می باشد. اما برخلاف دوربین های PTZ این دوربین های شبکه، دیجیتالیزه شده و تصویر را فشرده می کنند به همین علت تاخیر ناچیزی در ضبط و انتقال سیگنال ویدئویی آن ها وجود دارد. کدگذاری ویدئویی دستی نیز می تواند در این دستگاه ها وجود داشته باشد.

اگر قطعات وب‌ کم ها را از هم جدا کنید، با قطعات و تجهیزات تقریباً یکسانی روبرو می‌شوید: یک تراشه حسگر تصویر نصب شده بر روی برد مدار پشت لنز. این بدان معنا نیست که همه وب کم ها دقیقاً یکسان هستند یا یکی به اندازه دیگری خوب است. در واقع، دو معیار کلیدی وجود دارد که به شما می گوید عملکرد یک وب کم چقدر خوب است: وضوح تصویر و نرخ فریم.

وضوح تصویر وبکم

در حالی که یک دوربین دیجیتال خوب برای ضبط تصاویر با وضوح بالا (جزئیات دقیق) طراحی شده است، یک وبکم عمداً تصاویر با وضوح بسیار پایین‌تر (مات‌تر ، درهم تر و پیکسلی) را ضبط می‌کند. یک وب کم ساخته شده طبق استاندارد، تصاویری با اندازه تقریباً یک دهم یک دوربین دیجیتال معمولی ایجاد می‌کند که معمولا 320 × 240 یا 640 × 480 پیکسل است، به این ترتیب، حجم هر فریم ثابت فشرده، به جای چندین مگابایت چند صد کیلوبایت خواهد بود. این بدان معناست که عکس‌های فوری وب کم می‌توانند بسیار سریعتر از عکس‌های دیجیتالی بزرگ از طریق اینترنت ارسال شوند، زیرا تعداد بایت بسیار کمتری برای دانلود و آپلود وجود دارد. وب کم‌هایی مانند این می‌توانند حتی با اینترنت سرعت پایین و دایال آپ نیز کاملا موثر کار کنند. باوجود اینکه، وب کم‌های مدرن HD (وب کم‌های با وضوح بالا) تصاویر را با وضوح بالاتری نسبت به وب کم‌های قدیمی‌تر (معمولاً 1280×720 و 1600×1200 ) ایجاد می‌کنند، هنوز هم از فایل‌های بسیار کم حجم‌تری نسبت به یک دوربین دیجیتال بسیار خوب، استفاده می‌کنند. از آنجا که آن‌ها تصاویر بسیار بزرگتری ارسال می‌کنند، به ارتباطات با پهنای باند مناسب نیاز دارند. اگر با وب کم در حال پخش هستید، به سرعت آپلود مناسب (معمولاً سرعت آپلود 1 مگابیت بر ثانیه یا بهتر) نیاز دارید، در حالی که سرچ کردن معمولی در اینترنت عمدتا به سرعت دانلود سریع متکی است.

نرخ فریم وب کم

نرخ فریم (نرخ تازه سازی نیز نامیده می‌شود) تعداد فریم در ثانیه (FPS) است که یک وبکم می‌تواند از عهده آن برآید. وب کم‌های با کیفیت پایین تر در حدود 24 فریم در ثانیه را مدیریت می‌کنند، در حالی که دوربین‌های بهتر ممکن است به 50-60 نیز برسند.

به چه نوع فریم ریتی نیاز دارید؟

هرچه‌قدر این نرخ بالاتر باشد، دوربین، بیشتر حرکت شما را ضبط می‌کند. در عمل، حتی نرخ فریم پایین برای چت ویدئویی به اندازه کافی مناسب است (زیرا شما بیشتر در حالت سکون به دوربین خیره شده‌اید) و اگر تنها کاری که انجام می‌دهید آپلود تصاویر ثابت (به مدت یک دقیقه یا بیشتر) با وب کم در یک صفحه وب است، نرخ فریم تقریباً اهمیتی ندارد.

ایجاد تعادل بین وضوح تصویر و نرخ فریم

اگر اتصال اینترنت شما بسیار کند است، نمی‌توانید بیش از یک نرخ فریم بسیار متوسط (شاید فقط 5 تا 10 فریم در ثانیه یا حتی کمتر از آن) را مدیریت کنید: که در این صورت، ممکن است تصویر “با تاخیر” را مشاهده کنید که با صدایی که می‌شنوید یا تصویری “متحرک” با تغییرات ناگهانی در حرکت، هماهنگ نیست. اگر نرخ فریم بالا مهم است، انتخاب وضوح پایین (یا شاید استفاده از حالت سیاه و سفید به جای رنگ) ممکن است مشکل را برطرف کند. همچنین می‌توانید از نورپردازی بیشتر (با چراغ رومیزی زاویه دار) استفاده کنید و تصویری را که منتقل می‌کنید، ساده تر کنید (مثلا یک صفحه سفید را به عنوان پس زمینه ساده پشت سر خود قرار دهید یا جلوی یک دیوار سفید فیلم بگیرید و لباس‌های ساده بپوشید، بدون طرح های رنگی و شلوغ) اگر بتوانید میزان انتقال اطلاعات در هر فریم را کاهش دهید، از لحاظ تئوری باید بتوانید با پهنای باند محدود خود، فریم‌های بیشتری در ثانیه ارسال کنید.

بنابراین، در عمل، باید با توجه به سرعت محدود اتصال خود، بین وضوح تصویر و نرخ فریم، تعادل ایجاد کنید. با اتصال به یک پهنای باند پرسرعت، باید بتوانید هم نرخ فریم بالا و هم وضوح بالا را مدیریت کنید.

با وب کم چه کاری می‌توانید انجام دهید؟

اکثر ما تلفن‌های هوشمند با دوربین‌های جلو و برنامه‌های چت تصویری با کاربری آسان مانند FaceTime و Google Hangouts (یا WhatsApp و Snapchat در صورت تمایل) را داریم، پس چرا نیاز به یک وب کم جداگانه داشته باشیم؟ برخی هنوز ترجیح می‌دهند کارها را به روش قدیمی انجام دهند. با یک تلفن هوشمند، تنها کاری که می‌توانید انجام دهید این است که صحبت کنید و چت کنید. با یک وب کم، روی رایانه رومیزی، می‌توانید تایپ کنید، فایل‌ها را تبادل کنید، میز کار خود را به اشتراک بگذارید و سایر مواردی که ممکن است در تلفن همراه مشکل باشد را انجام دهید. بنابراین، هنوز جایی برای وب کم‌های قدیمی در عصر گوشی‌های هوشمند اندرویدی و آیفون وجود دارد.

اگر می‌خواهید تصویری ثابت را که مرتباً به روز می‌شود، از یک مکان خاص برای دیگران در اینترنت بفرستید، وبکم‌ها مفید هستند. به عنوان مثال، یک باغ وحش ممکن است بخواهد تصاویر زنده از زندگی گورخر یا زرافه خود را منتشر کند.

دلیل سوم امنیت است. شاید شما بخواهید هنگام تعطیلات بر خانه خود نظارت داشته باشید و یا مراقب بستگان بیمار یا سالمند باشید. وب کم به شما این امکان را می‌دهد که همه این کارها را انجام دهید.

چت تصویری

برای چت آنلاین با دیگران، هم به دستگاهی با وب کم (یا تلفن هوشمند با دوربین جلو) احتیاج دارید و هم باید از یک برنامه چت تصویری در رایانه یا تلفن همراه خود استفاده کنید. اسکایپ، معروف ترین برنامه چت تصویری است که تقریباً بر روی هر نوع رایانه یا دستگاه تلفن همراه اجرا می‌شود (اگرچه دیگر در دستگاه‌های قدیمی با سیستم عامل‌هایی مانند ویندوز XP یا نسخه‌های قدیمی لینوکس اجرا نمی‌شود. FaceTime فقط در دستگاه های Apple (iOS) کار می‌کند و Google Hangouts بر روی دستگاه‌های رومیزی، دستگاه های Apple (iOS) و تلفن‌های همراه Android اجرا می شود.

برنامه‌های چت تصویری درست مانند دوربین‌های وب کار می‌کنند – آن‌ها دائماً عکس‌ها را آپلود می‌کنند. فرض کنید من در حال چت ویدیویی با شما هستم. دوربین من عکسی از من می‌گیرد، آن را به فرمت دیجیتالی تبدیل می‌کند و برای کامپیوتر من ارسال می‌کند. برنامه چت در دستگاه من اطلاعات تصویر را از طریق اینترنت به رایانه شما “ارسال” می‌کند. برنامه چت در دستگاه شما اطلاعات تصویر را دریافت می‌کند و دوباره به تصویر تبدیل می‌کند که روی صفحه نمایش داده می‌شود. در همین حال، دوربین شما دقیقاً همین کار را با عکس شما انجام می‌دهد و آن را در جهت مخالف ارسال می‌کند. این فرایند دو طرفه به طور مداوم اتفاق می‌افتد، بنابراین، هر یک از ما به طور مداوم تصویری از دیگری دریافت می‌کنیم. برای سرعت بخشیدن به چت تصویری، برنامه‌های چت تصویری مانند Skype با دور زدن سرورهای متمرکز، بین دستگاه شما و دستگاه من ارتباط مستقیم برقرار می‌کنند. این روش بسیار کارآمد برای استفاده از شبکه (VOIP) Voice Over Internet Protocol، نام دارد و نمونه ای از تکنولوژی تحت شبکه است که با نام P2P (همتا به همتا) نیز شناخته می شود.

تصاویر وب کم

فرض کنید می‌خواهید تصاویری از باغ خود را در یک وب سایت پخش کنید و آن‌ها را در فواصل منظم به روز کنید. می‌توانید این کار را با وب کم انجام دهید. شما به سادگی وبکم را رو به باغ خود می‌گیرید آن را به کامپیوتر خود وصل کرده و یک نرم افزار مناسب نصب می‌کنید. این نرم افزار هر پنج دقیقه (یا در فاصله زمانی از پیش تعیین شده) تصویری را از دوربین ضبط می‌کند و با استفاده از یک فرایند ساده به نام FTP (پروتکل انتقال فایل) آن را در وب سایت شما کپی می‌کند. هر بار که یک تصویر جدید بارگذاری می‌شود، جایگزین تصویر قبلی در وب سایت شما می‌شود. وقتی مردم به سایت شما نگاه می‌کنند، جدیدترین تصویری را که دوربین شما بارگذاری کرده است، می‌بینند. اکثر مردم صفحات وبکمی خود را طوری طراحی می‌کنند که هر چند دقیقه یکبار به روشی که “تازه سازی متا” (بارگذاری مجدد خودکار) نامیده می‌شود، به روز می‌شود. این روش به آن‌ها اطمینان می‌دهد که همیشه آخرین تصویر در صفحات شان نشان داده شود.

دوربینIP (پروتکل اینترنتی)

یک وسیله تحت وب است که داده های ویدئو را با فرمت دیجیتالی از طریق شبکه کامپیوتر منتقل می کند. دوربین IPیک ‏ip address bar در شبکه ایجاد می کند و برای اینکه تصاویر منطبق با چنین دوربینی را روی کامپیوتر خود ببینید و فقط کافیست که آدرس مصرف کننده اصلی را در web brwoser خود کپی کنید. دوربین های IP به ندرت در ویدئو کنفرانس استفاده می شوند چون تاخیر بسیار زیادی دارند که به علت دیجیتالیزه کردن و فشرده کردن تصاویر مشاهده می شود. تأخیر این دوربین ها با مدول شبکه که دوربین را مجبور می کند تصویر را برای انتقال پایدار از طریق شبکه های بر پایه اترنت بافر کند بهبود می یابد. این مدول حجم بار روی تجهیزات شبکه را افزایش می دهد و به همین علت انتقال ویدئو از طریق شبکه کند می شود.